Beschrijving

In de Noordzee ligt een eiland genaamd Vosata. Op dat eiland hebben de inwoners het goed. Maar als je met de bliksemflitsen mee reist naar de onderkant van het eiland, zijn licht en duister in een continue strijd verwikkeld. Het zijn groepen dieren onder leiding van de zon, maan en planeten. Het duister groeit en hun leiders Marso en Venusa maken een plan om het licht voor altijd te doven. De dieren van het licht kiezen een mensenkind uit dat moet helpen in de strijd tegen het duister. Dit mensenkind is Mustle, een meisje van 12 jaar, dat het eiland van de ondergang moet redden.

Inkijk:

Opeens kwam er uit de inkeping een metalen punt tevoorschijn. Mustle begon er aan te trekken. Het Gouden Blad was klein, dus hoe zou hier een zwaard in passen? Toch kwam het zwaard eruit zetten, totdat hij bijna net zo groot als het edelhert was. Iedereen keek naar Mustle: ‘Ik heb het zwaard gevonden! Hij zit in het Gou-den Blad!’ De dieren juichten. Beaurad kwam naar Mustle toe lopen en pakte het zwaard bij het handvat, de stengel, beet.
‘Ik ga naar buiten en ik zal de krachten van dit zwaard ontketenen!’ Beaurad liep met het zwaard door de barrière heen. De dieren van het duister keken op; eindelijk weer wat actie. Beaurad hief zijn zwaard op en met al zijn macht hakte hij het zwaard in de grond. Een grote golf van energie kwam van het zwaard en hij werd steeds en steeds sterker. Beaurad snelde terug naar de hut. Veilig achter de barrière keken alle dieren toe hoe de dieren van het duister het zwaard uit de grond probeerden te trekken, hoe de energie en daarmee de wind optrok en begon met het wegblazen van de dieren. Golven ijs, water, vuur, steen, en meer wind kwamen uit het zwaard. De dieren grepen hun kans en vluchtten weg. De zwart ge-schubde draak was woedend en probeerde met zijn vuuradem de energiegolven van het zwaard tegen te houden. Hij smakte na een grote rukwind op de grond. De blikken van hem en Mustle kruisten elkaar. De zwart geschubde draak grijnsde en keek Mustle kwaad-aardig aan. Met de laatste energiestoot tuimelden de dieren achter-over en raakten ze gevangen in een kooi van takken en steen. Toch bleef die grijns op zijn kop zitten. Zelfs toen de dieren van het duis-ter moesten terug trekken en donderen naar huis.
Mustle kon het niet loslaten op de terugweg. Waarom was hij zo voldaan geweest? We hadden toch gewonnen?